जखम या मनाची

जखम या मनाची

जगणे हे गं माझे झालेच व्यर्थ आहे,

म्हणतेस का तू आता,  मी आहे तूझीच आहे.

पाहिले मी या माझ्याच डोळा,

माझे होऊनी कितीक दुर गेले;

अडविता मी माझ्याच हस्ते,

मीच त्यांना निरोप दिले.

जखम या मनाची,

नाही कधीच भरली;

खपली काढताना,

पुंन्हा जखम झाली.

मज ना कधीच कळली,

भाषा गं मिलनाची;

मन मिलन न होता,

मन ही विरून जाई.

कळल्या तुला न माझ्या भावना त्या मनीच्या,

जखमांतल्या त्या अजुनी वेदनांच्या;

जखमा भरून जाता घाव ही ते भरती,

जखम या मनाची नाही कधीच भरली.

******   संभाजी  कृष्णा  घाडी

******  वेताळ बांबर्डे