कविता माझी तुझीच होती

कविता माझी तुझीच होती 

कविता माझी तुझीच होती, 

तुझ्याकडे ती आज पोचली.

किती वर्षाची ही आतुरता,

माझी कविता तुझी जाहली.

अनेक दिसाची इच्छा होती,

माझी कविता तू वाचावी.

माझ्या कविते मध्ये सखी तू,

तुझी प्रतिमा नित्य पहावी.

आज अचानक तुझी आठवण,

मनात माझ्या उमलून येते.

कंठ दाटतो आठवणीने, 

नयना मधुनी पाणी झरते.

भेट तुझी ना माझी घडली,

तरी मम मनी नित्य तू रमली.

तुझी आठवण मनातूनी गं,

आज मितीला नाही गेली.

तरी सुखी मी या जन्मी गं,

तुझ्या सुखाची आस धरुनी.

भेटू आपण पुढल्या जन्मी,

हीच मागणी देवा चरणी.

*****   संभाजी  कृष्णा  घाडी

*****  वेताळ बांबर्डे

तुझी सोबत

तुझी सोबत मला

तुझी सोबत मला, नेहमीच हवी हवीशी वाटते,

तू जवळ नसलास की, मी बिथरुन जाते.

याला मी काय म्हणू,
नाव त्याला काय देवू,
तूझ्याबद्दलची ओढ म्हणू,
कि माझी कमजोरी म्हणू.

मित्र तुला म्हणते मी,
हूरहूर नात्यातली अनुभवते मी.
नाव काय देवू त्याला,
त्याचाच विचार करते मी.

प्रेम आपल नाही म्हणे,
गाठी बांधल्यात दुसरीकडे.
प्रेमळ आपले साथी रे,
एक विनंती करते रे.

कमजोरी माझी बनू नकोस,
दुर माझ्या जावू नकोस.
मला तू विसरु नकोस,
मी तुझाच आहे, एवढ मात्र म्हणू नकोस.

*****   संभाजी  कृष्णा  घाडी

*****  वेताळ बांबर्डे