"जय तू नारी भाग्यविधाती, तुझीच कीर्ती न्यारी"

 "जय तू नारी भाग्यविधाती, तुझीच कीर्ती न्यारी"

तूच भवानी तू सरस्वती, शक्ती तू या जगताची.

तूच अंबिका तूच लक्ष्मी, पार्वती
गौरीहराची.

तू कौशल्या दशरथाची, माता श्री प्रभुरामाची.

तूच देवकी तूच यशोदा, मैय्या नंदकिशोराची.

सत्यभामा तू  तूच रुक्मिणी, भार्या तू श्रीकृष्णाची.

 तूच गोपिका तूच प्रेमिका, राधा तू घनश्यामाची.

तूच घडविले शिवरायांना, आई जिजाऊ होऊनि.

ताराराणी लक्ष्मीबाई, तूच लढली रणांगणीही. 

तू मुक्ताई तूच जनाई, तूच भार्या तुकोबांची.

वेणाबाई आक्काबाई, मीराबाई तू बहिणाबाई.

अनेक रूपे तुझीच माते, त्रिभुवनी तू वास करी.

शक्तीपीठेही तुझीच माते, शक्तीरूपे तू जळी स्थळी.

तूच भगिनी तूच भार्या, तूच माता तूच जननी

जय तू नारी भाग्यविधाती, तुझीच कीर्ती न्यारी.

*******************************

श्री. संभाजी रुक्मिणी कृष्णा घाडी

वेताळ बांबर्डे, कुडाळ, सिंधुदुर्ग

दातृत्व तुमचे आम्हास भावे

 【ही कविता म्हणजे शाळेस देणगी देणाऱ्या देणगी दारांचे स्वागत करण्यासाठी तयार केलेले स्वागत गीत】

 *_*दातृत्व तुमचे आम्हास भावे*_* 

या शाळेचे ऋण जाणोनि

चरण आपले वळले इथवर

बालपणीचे दिन आठवता

स्वर्ग ठेंगा होई सत्वर

तुम्हा आठवतील बाल सवंगडी

आणिक गुरुजन प्रिय तुम्हांसी

विद्यार्जन हे निमित्त होते

खेळत होते मित्र मैत्रिणी

तीच आठवण मनात येता 

शुभ संकल्प केला तुम्ही

पाया घडला ज्या विद्यालयी

देणे द्यावे विद्येचरणी

मंगल समयी दिन तो आला

दातृत्वाचा हात पुढे केला

दातृत्व तुमचे आम्हास भावे

ज्या कारणे पुण्य ते घडे

श्री. संभाजी घाडी

वेताळ बांबर्डे, कुडाळ 

सिंधुदुर्ग

भजन मी गातो

भजन मी गातो

मंदिरात तुझ्या देवा,

भजन मी गातो l

मन शुद्ध करूनी, फुले मी वहातो llधृll

सुंदर तूझे रूप देवा,

आवडे मला हे l

चित्ती मी इच्छीत राही, रूप तूझे गावे ll

मज ठावे देवा तूला,

भजनात नाही गोडी l

परी माझी श्रद्धा आंधळी, भजन मी गातो ll1ll

कळे मज हे देवा,

परी ना अंगी वळे l

तुझ्या भजनाने देवा, सुख मला मिळे ll

स्वार्थ माझा हाची देवा,

चित्त शुद्ध व्हावे l

म्हणूनी देवा आज तूझे, भजन मी गातो ll2ll

वळतो मी इथूनी देवा,

ध्येय माझे साकारण्या l

पाठविले तू ज्या कारणा, तेची साध्य करण्या ll

द्यावा आशिर्वाद देवा,

जिद्ध माझी राखण्या l

स्वप्न तुझे फुलविण्या, वचन मी देतो ll3ll

*****   संभाजी  कृष्णा  घाडी

*****   वेताळ बांबर्डे

कविता माझी तुझीच होती

कविता माझी तुझीच होती 

कविता माझी तुझीच होती, 

तुझ्याकडे ती आज पोचली.

किती वर्षाची ही आतुरता,

माझी कविता तुझी जाहली.

अनेक दिसाची इच्छा होती,

माझी कविता तू वाचावी.

माझ्या कविते मध्ये सखी तू,

तुझी प्रतिमा नित्य पहावी.

आज अचानक तुझी आठवण,

मनात माझ्या उमलून येते.

कंठ दाटतो आठवणीने, 

नयना मधुनी पाणी झरते.

भेट तुझी ना माझी घडली,

तरी मम मनी नित्य तू रमली.

तुझी आठवण मनातूनी गं,

आज मितीला नाही गेली.

तरी सुखी मी या जन्मी गं,

तुझ्या सुखाची आस धरुनी.

भेटू आपण पुढल्या जन्मी,

हीच मागणी देवा चरणी.

*****   संभाजी  कृष्णा  घाडी

*****  वेताळ बांबर्डे

तुझी सोबत

तुझी सोबत मला

तुझी सोबत मला, नेहमीच हवी हवीशी वाटते,

तू जवळ नसलास की, मी बिथरुन जाते.

याला मी काय म्हणू,
नाव त्याला काय देवू,
तूझ्याबद्दलची ओढ म्हणू,
कि माझी कमजोरी म्हणू.

मित्र तुला म्हणते मी,
हूरहूर नात्यातली अनुभवते मी.
नाव काय देवू त्याला,
त्याचाच विचार करते मी.

प्रेम आपल नाही म्हणे,
गाठी बांधल्यात दुसरीकडे.
प्रेमळ आपले साथी रे,
एक विनंती करते रे.

कमजोरी माझी बनू नकोस,
दुर माझ्या जावू नकोस.
मला तू विसरु नकोस,
मी तुझाच आहे, एवढ मात्र म्हणू नकोस.

*****   संभाजी  कृष्णा  घाडी

*****  वेताळ बांबर्डे

जखम या मनाची

जखम या मनाची

जगणे हे गं माझे झालेच व्यर्थ आहे,

म्हणतेस का तू आता,  मी आहे तूझीच आहे.

पाहिले मी या माझ्याच डोळा,

माझे होऊनी कितीक दुर गेले;

अडविता मी माझ्याच हस्ते,

मीच त्यांना निरोप दिले.

जखम या मनाची,

नाही कधीच भरली;

खपली काढताना,

पुंन्हा जखम झाली.

मज ना कधीच कळली,

भाषा गं मिलनाची;

मन मिलन न होता,

मन ही विरून जाई.

कळल्या तुला न माझ्या भावना त्या मनीच्या,

जखमांतल्या त्या अजुनी वेदनांच्या;

जखमा भरून जाता घाव ही ते भरती,

जखम या मनाची नाही कधीच भरली.

******   संभाजी  कृष्णा  घाडी

******  वेताळ बांबर्डे